نقش تلویزیون غیر آموزشی در آموزش زبان

در برنامه های عادی تلویزیون زبان مورد آموزش یک منبع زبانی غنی و زوال ناپذیراست. از آنجایی که تلویزیون وسیله ارتباطی قوی و در بر دارنده جنبه های اجتماعی، معنایی و نشانه ای است می­تواند درارتقاء مهارت گفتار و شنیدار کمک شایانی کند، دو مهارتی که حتی با استفاده از روش آموزشی ارتباطی به حد مطلوب نرسیده است. تنوع و گوناگونی برنامه های تلویزیونی این امکان را فراهم می آورد که نیاز های زبانی هر زبان آموز از هر گروه تامین شود و بدین ترتیب کمبودهای روش­ها در آموزش زبان اختصاصی تا حد زیادی جبران شود. تلویزیون در تقویت حافظه زبان آموز نقش بسزایی دارد و او را درچگونگی روند آموزش دخیل می­کند. استفاده از برنامه های تلویزیونی غیرآموزشی در کلاس درس توسط مدرس،  بستر را برای استقلال زبان آموز در استفاده از این منبع زبانی در مدت آموزش و حتی بعد از آن فراهم می سازد. لیکن این استفاده همکاری تمامی عوامل آموزش اعم از مسئولین، مدرسین و زبان آموزان را می طلبد. در این مقاله، سعی کرده­ایم تا با تحلیل ویژگی ­های قابل توجه برنامه ­های عادی تلویزیون، به زبان مورد آموزش به عنوان ابزاری بسیار مفید در آموزش زبان بپردازیم.